بررسی تاثیر عملیات حرارتی بازپخت بر میزان حساسیت به خوردگی ناحیه جوش فولاد ساده کربنی

با توجه به مشاهده‌ی موارد متعددی از جدایش پوشش در نواحی جوش در برخی از پالایشگاه‌های کشور، در این پژوهش تاثیر عملیات حرارتی به عنوان یکی از فرآیندهای آماده سازی جوش پیش از اعمال پوشش مد نظر قرار گرفت. جهت بررسی تاثیر نوع فرآیند آماده‌سازی، ابتدا نمونه‌ها تحت پنج حالت بدون آماده سازی، سندبلاست، سندبلاست+ عملیات حرارتی بازپخت، عملیات حرارتی بازپخت+ سندبلاست و عملیات حرارتی بازپخت در آزمون رطوبت 100 درصد به مدت 24 ساعت قرار گرفته که تفاوت چندانی در ظاهرنمونه‌ها از نظر خوردگی مشاهده نگردید. جهت بررسی دقیق‌تر، متالوگرافی از نمونه‌ها پیش و پس از عملیات حرارتی توسط میکروسکوپ نوری انجام گرفت. مشاهدات تصاویر مذکور در ناحیه جوش نشان داد که فاز فریت با ساختار ویدمن اشتاتن با ساختاری حاوی فریت‌های سوزنی و صفحات موازی پرلیت پس از عملیات حرارتی به ساختار فریت سوزنی با دانه‌های بزرگتر و تقریبا فاقد صفحات پرلیت‌های بین دانه‌ای تبدیل شد. در ناحیه فلز پایه تغییر ساختاری چندانی پس از عملیات حرارتی مشاهده نشد. به روش تکنیک پروب کلوین روبشی تفاوت اندک اختلاف پتانسیل بین ناحیه جوش با فلز پایه بررسی شد. جهت بررسی کمّی خواص خوردگی با استفاده از آزمون طیف‌سنجی امپدانس الکتروشیمیایی در محلول سدیم کلرید 3 درصد وزنی در دمای 25 درجه سانتی‌گراد پس از گذشت 3 ساعت مشخص شد که پس از عملیات حرارتی بازپخت حساسیت به خوردگی در ناحیه فصل مشترك از بین رفته و رفتار خوردگی این ناحیه مشابه فلز پایه شده است. اما نرخ خوردگی ناحیه جوش همچنان بالاتر از فلز پایه نشان داده شد. نهایتا آزمون پلاریزاسیون تافل در محلول سدیم کلرید 3 درصد در دمای 25 درجه سانتی‌گراد پس از مدت زمان 4 ساعت غوطه‌وری نشان داد که با انجام عملیات حرارتی نرخ خوردگی فلز پایه کاهش یافته و نرخ خوردگی در ناحیه فصل مشترک و ناحیه جوش تقریبا یکنواخت شده است.