رازی در فصل بهار نهفته است و آن رستاخیز طبیعت است و رازی در ماه مهر و آن رستاخیز و بازگشایی مدارس و غلبه كردن بر جهل و بازكردن پنجره‌ها برای تابش علم و نور. وقتی زنگها به صدا در می آیند، بزرگترها خاطراتشان زنده میشود و نو نهالان زندگی تازه را تجربه میكنند، زندگی مسالمت آمیز با دیگران را، آموختن را و دور ماندن برای ساعاتی از آغوش گرم مادر را، ماه مهر رستاخیز علم و ادب و تعلیم و تعلم است. تعلیمی و تعلمی كه در مدرسه برای نو نهالان شروع میشود و تا پایان عمر نباید از آنها دور شود. روز اول مهر برای بعضی از فرزندان ما، روز دلهره و تشویش است. كجا میروم؟ كجا باید بنشینم؟ چه كار باید بكنم؟
این دوران را همه ما داشته ایم. بعضی‌ها با گریه به مدرسه میروند، بعضی‌ها با وعده، بعضی‌ها با خوراكیها و
شیرینی جات رنگارنگ و بعضی‌ها هم، بدون مادر و پدر. در مدرسه نونهالان با خانم معلم‌ها و آقا معلم‌ها آشنا میشوند. هفته‌های اول نفوذ والدین در امور مدرسه بر فرزندان كم میشود. بچه‌ها می گویند: خانوممون گفته اینجوری بنویس. آقا مون گفته بلند بلند بخوان. خانوممون گفته...؟ آقامون گفته...؟ هی تكرار و هی تكرار... حرف پدرها و مادرها در امور مدرسه دیگر خیلی خریدار ندارد. بچه‌ها كه تا قبل از مدرسه تمام دستورات را از پدرها و مادرها میگرفتند، حالا در امور درسی و مشق، پدر و مادر جدیدی دارند.
بچه‌ها از روزهای اول مدرسه نقل میكنند: دوستم امروز به من شكلات داد، اون دختره دفترچه منو پاره كرد. اون پسره حرف بد زد. امروز ورزش كردیم و.... زنگها دوباره به صدا در می آیند و در طنین این اصوات شخصیت بچه‌ها شكل میگیرد و بچه‌ها چه چیزهایی یاد میگیرند. همه چی نو، تازه و خاطرات اندك اندك جمع میشوند. دوران بچگی دوران طلایی زندگی هر انسانی است. نه دغدغه ای، نه كاری، نه قراری، هیچ. یك زندگی آرام با ضمیری پاك، عاری از هرگونه ناخالصی، دروغ در ضمیر این نونهالان جایگاهی ندارد. همه چیز بر پایه صداقت و راستی و مثبت دیدن و مثبت اندیشیدن است.
ای كاش این صفا و صداقت و پاكی تا پایان عمر همراه تمامی فرزندان ( آدم ) باقی می ماند! آنوقت دنیای ما جور دیگری میشد. همانجوری كه همه ما دوست داریم. این را فطرت ما میگوید. سعی كنیم چنین دنیایی را بسازیم. چنین دنیایی را كسی به ما هدیه نمیدهد، خود باید آنرا بسازیم و به فرزندانمان نیز بیاموزیم كه چنین دنیایی قشنگ است. این دنیا را با هیچ چیز دیگری عوض نكنیم و نگذاریم تا دیگران آن را تخریب كنند. فلسفه مدرسه رفتن فقط یادگرفتن و به محفوظات اضافه كردن نیست. آموختن و بكار گرفتن است. باسواد شدن و خوب شدن است. مفید واقع شدن و انسان شدن است. مدرسه محلی برای این " شدن" هاست.
باید در اول مهر منتظر باز شدن چنین مدارسی باشیم. مدارسی كه در آنها چنین شدن هایی اتفاق بیفتد. " تعلیم و تعلم " در چنین مدارسی عبادت بحساب می آید.
ضمن تبریک ماه مهر بر شما دانش آموزان قدیم و دانش آموزان جدید، از شما جهت شرکت در پانزدهمین کنگره ملی خوردگی که در تاریخ 19 و 30 مهرماه برگزار می گردد، دعوت می شود.