هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثر 7 متغیر فرایند پوششدهی اکسیداسیون الکترولیتی پلاسمایی (PEO) شامل غلظت نمکهای استات کلسیم و هیدروکسید پتاسیم الکترولیت، فرکانس، چگالی جریان، چرخه کاری، مدت زمان پوششدهی و فاصله بین آند و کاتد بر مقدار چگالی جریان خوردگی پوششها و یافتن ارتباط بین مقاومت به خوردگی با میزان زبری و قابلیت ترشوندگی سطح پوششها روی تیتانیم خالص با استفاده از روش طراحی آزمایشهای تاگوچی است. به این منظور، میزان زبری سطح پوششها به کمک یک پروفیلسنج سطحی و قابلیت ترشوندگی آنها با سنجش زاویه تماس سطح آنها با قطره آب ارزیابی شد. مقاومت به خوردگی پوششها نیز با استفاده از آزمون پلاریزاسیون پتانسیودینامیک پس از 72 ساعت تماس نمونهها با محلول فیزیولوژیکی رینگر بررسی شد. ساختار سطح و ترکیب شیمیایی پوشش بهینه به ترتیب توسط یک میکروسکوپ الکترونی روبشی و طیفسنجی رامان مطالعه شد. نتایج نشان داد که چرخه کاری و فرکانس به ترتیب موثرترین و کماهمیتترین متغیرها بر مقدار چگالی جریان خوردگی پوششها بودند. همچنین، شرایط بهینه جهت تشکیل پوششی با کمترین مقدار چگالی جریان خوردگی (0018/0 میکروآمپر بر سانتیمترمربع) شامل غلظت نمکهای استات کلسیم و هیدروکسید پتاسیم الکترولیت به ترتیب 5/7 و 3 گرم بر لیتر، فرکانس 2000 هرتز، چگالی جریان 5 آمپر بر دسیمترمربع، چرخه کاری 50 درصد، مدت زمان پوششدهی 15 دقیقه و فاصله بین آند و کاتد 3 سانتیمتر بود. بهطورکلی، مقاومت به خوردگی پوششها با افزایش میزان زبری و قابلیت ترشوندگی سطح آنها کاهش یافت.
* فتاح الحسینی، آرش - استاد، گروه آموزشی مواد، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
مولایی، مریم - دکتری، گروه آموزشی مواد، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
کلمات کلیدی: اکسیداسیون الکترولیتی پلاسمایی، خوردگی، تیتانیم، طراحی آزمایشها، پلاریزاسیون پتانسیودینامیک.