در این مقاله، اثر افزودن نانوذرات ZnO بر پوشش تشکیل شده حاصل از فرآیند اکسیداسیون پلاسمای الکترولیتی (PEO) در الکترولیت پایه فسفاتی بر روی آلیاژ منیزیم AM50 بررسی شد. پس از انتخاب الکترولیت و شرایط پوشش دهی بهینه، نانوذرات ZnO در غلظت‌های متفاوت به محلول الکترولیت اضافه شد و اثر آن برروی ساختار و خواص خوردگی و سایشی پوشش‌ها مورد بررسی قرار گرفت. ساختار سطح پوشش‌ها به وسیله میکروسکوپ الکترونی روبشی نشرمیدانی و پراش سنج اشعه ایکس و رفتار خوردگی آن‌ها توسط روش‌های پلاریزاسیون و طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی در محلول 5/3 % سدیم کلرید در دمای محیط و همچنین رفتار سایشی پوشش به روش پین روی دیسک بررسی گردید. بررسی فازی و تصاویر میکروسکوپی پوشش‌ها نشان داد که افزودن نانوذرات ZnO تا مقدار مشخصی به خوبی موجب کاهش تخلخل و افزایش مقاومت به خوردگی و سایش پوشش می شود. اثر منفی افزودن بیش از حد نانوذرات ZnO به موجب میکرو ترک‌های سطحی حاصل از تنش‌های ایجاد شده در سطح پوشش می باشد. در نهایت پوشش تشکیل شده در الکترولیت حاویg/l 15تری سدیم فسفات و g/l 5 سدیم متاسیلیکات و g/l 1 نانوذرات ZnO، تحت جریان A/CM22/0 در مدت زمان 5 دقیقه به عنوان پوشش بهینه از نظر رفتار خوردگی و سایشی و همچنین بهترین مورفولوژی انتخاب شد.
* اله کرم، سعید رضا - استاد، دانشکده مهندسی متالورژی و مواد، پردیس دانشکدگان فنی، دانشگاه تهران
قراگوزلو، مهرناز - دانشیار، گروه پژوهشی نانوفناوری رنگ، پژوهشگاه رنگ
رهبری فرد، نیما - کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی متالورژی و مواد، دانشکدگان فنی، دانشگاه تهران
شکوه فر، مهدی - فارغ التحصیل مقطع دکتری،دانشکده مهندسی متالورژی و مواد، دانشکدگان فنی، دانشگاه تهران
کلمات کلیدی: آلیاژ منیزیمAM50، اکسیداسیون الکترولیتی پلاسما، رفتار خوردگی، رفتار سایشی، نانوذرات اکسید روی