حفاظت مناسب خطوط لوله چاههای گازی سه فازی شامل گاز ترش، کاندنسیت و آب ترش به دلیل خورندگی شدید گاز H2S، CO2 و همچنین دمای بالا، از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. از این رو در چاههای گاز ترش، مهم ترین راه حفاظت خطوط لوله در برابر خوردگی داخلی، تزریق بازدارنده‌های خوردگی جهت تشکیل فیلم محافظ می باشد. با توجه به عدم وجود معیار دقیق به منظور تأیید کارایی بازدارنده‌های مورد استفاده در محیط گاز ترش و همچنین عدم ارتباط کافی بین نتایج آزمایشگاهی و نتایج عملکرد میدانی، در این مقاله به بررسی عملکرد چهار نمونه بازدارنده خوردگی و تعیین یک مشخصه کلی و دقیق (specification) برای اولین مرتبه با استفاده از آزمون‌های آزمایشگاهی پلاریزاسیون مقاومت خطی، چرخ دوار، قفس چرخان و آزمون میدانی پرداخته شده است. نتایج، حاکی از عملکرد مطلوبتر بازدارنده‌های مشتقات نمک‌های آمونیوم چهار ظرفیتی در محیط گاز ترش نسبت به بازدارنده‌های ایمدازولینی به دلیل تشکیل پیوندهای الکترواستاتیک قویتر با سطح فلز بوده است. همچنین، در انتها، معیار پذیرش آزمون‌های آزمایشگاهی قطعی جهت حذف تست میدانی برای نمونه‌های بازدارنده خوردگی جدید در محیط گاز ترش ارائه گردیده است.
*بروغنی، بهرام ـ کارشناسی ارشد مهندسی ایمنی و بازرسی فنی، مهندس ارشد حفاظت از خوردگی فلزات، شرکت بهره برداری نفت و گاز شرق منطقه خانگیران، دانشگاه صنعت نفت آبادان
قاسمی، مهدی ـ کارشناسی ارشد مهندسی مواد، رئیس حفاظت از خوردگی فلزات، شرکت بهرهبرداری شرکت نفت و گاز شرق منطقه خانگیرا ن، دانشگاه باهنر کرمان
دانایی، ایمان ـ استاد، گروه مهندسی ایمنی و بازرسی فنی، دانشگاه صنعت نفت آبادا ن
کلمات کلیدی: خوردگی، بازدارنده، ایمیدازولین، نمک چهار ظرفیتی آمونیوم، گاز ترش، تست میدانی