مقایسه رفتار خوردگی پوشش اپوکسی با استایرن بوتادین رابر به همراه نانوذرات اکسید مس در محیط غوطه‌وری آب دریا

چکیده سازه‌های دریایی که امروزه در صنعت استفاده می‌شود اغلب از جنس فولاد می‌باشند. استفاده از پوشش‌های آلی معمولی‌ترین راه برای مقابله با خوردگی این سازه‌هاست. در پژوهش حاضر پوشش‌های استایرن ‌بوتادین رابر و اپوکسی که محتوی مقادیر 0، 2، 4 و 6% وزنی نانو ذرات پودر اکسید مس بودند بر روی سطح فولاد پوشش داده شدند. برای بررسی خواص مورفولوژی سطح از میکروسکوپ الکترونی روبشی(SEM) استفاده شد. اثر حضور نانو ذرات در برابر خوردگی پوشش اپوکسی و SBR توسط آزمون امپدانس الکتروشیمیایی و پتانسیوداینامیک مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت بررسی استحکام پوشش‌ها از آزمون‌های خراش و چسبندگی استفاده شد. بررسی الکتروشیمیایی پوشش‌ها بعد از 35 روز غوطه‌وری در محلول 5/3% نمک طعام (NaCl) نشان داد حضور نانو ذرات با درصدهای مختلف در بهبود پوشش تأثیر داشته و نمونه حاوی 4‌% نانوذرات اکسید مس، مقاومت به خوردگی بهتری نسبت به سایر نمونه‌ها از خود نشان داد. پوشش‌های حاوی 6% وزنی نانو ذرات اکسید مس بدترین عملکرد را نسبت به سایر نمونه‌ها از خود نشان دادند.