رزین پلیاستر حلالی و پایهآبی به شکل سامانههای کورهای در لایهی آستری رنگهای اتومبیلی مصارف فراوانی دارند. در پژوهش حاضر یک رزین پلی استر پایه آبی قابل پخت با ملامین سنتز شد که در دمای 120 درجه سلسیوس و زمان حدود سی دقیقه قابلیت پخت داشت. محصول سنتز شده یک رزین تقلیل پذیر با آب میباشد که مراحل سنتز و خنثی سازی و رقیق سازی آن با آب طی شد و در نهایت یک پراکنه پایه آبی شیری رنگ به دست آمد. وجود پیکهای شاخص مربوط به پلی استر در آزمون FTIR به همراه نتایج آزمون DSC گواهی بر تاییدِ کنترل شدهی سنتز پلیاستر اولیه بود. برای بررسی خواص کاربردی، رزین سنتز شده در یک سامانهی پوششی در کنار یک رزین تجاری مورد ارزیابی قرار گرفت. برای بررسی چسبندگی از آزمون Pull-Off استفاده بعمل آمد. استحکام چسبندگی آن در سامانهی پوششی برابر با 05/2 مگاپاسکال در مقایسه با نمونهی تجاری (51/2 مگاپاسکال) حاصل شد. تصاویر دیجیتالی گرفته شده از سطح نمونهها در آزمون مه نمکی نشان داد که رزین سنتز شده بعد از یک ماه قرارگیری در محیط خورنده مقاومت در برابر خوردگی قابل مقایسهای نسبت به رزین تجاری دارد. آزمون طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی نشان داد که رزین سنتز شده در سامانهی پوششی بعد از 15 هفته غوطهوری در محیط الکترولیت 5/3 درصد وزنی سدیم کلراید، دارای مقاومت امپدانس در فرکانس پایین 109×05/4 اهم سانتی متر مربع بود که نسبت به نمونهی تجاری (106×75/2 اهم سانتی متر مربع) مقاومت بالاتری نشان داد.
* خراسانی، منوچهر - استادیار، دانشکده مهندسی پلیمر و رنگ، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران
عیوض محمدلو، امین - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی پلیمر و رنگ، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران
عیوض محمدلو، استادیار، گروه رنگ و روکشهای سطح، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، تهران، ایران
کلمات کلیدی: رزین پلیاستر، تقلیل پذیر در آب، FTIR، DSC، خوردگی، امپدانس، پلاریزاسیون، چسبندگی.