چکیده:
در این پژوهش، ورق‌هایی از جنس فولاد زنگ‌نزن 304 و فولاد ساده کربنی st37 به روش جوشكاری اغتشاشی اصطكاكی متصل شدند. سرعت پیشروی ابزار 1000mm/min و50 و سرعت چرخش ابزار rpm 600،400 و 800 انتخاب شده و تاثیر تغییر این پارامترهای بر روی ریزساختار و مقاومت به خوردگی بررسی شد.
از قسمت‌های مختلف اتصال نمونه‌برداری شد و پس از حکاکی عکس‌برداری متالوگرافی از نواحی مختلف جوش صورت پذیرفت. به منظور ارزیابی مقاومت به خوردگی، نمونه‌ها در محلول کلرید فریک و اسید استیک 2 مولار غوطه‌ور و با استریوگرام و عکس‌های ماکروسکوپی مورد مطالعه قرار گرفتند. آزمون‌های پلاریزاسیون تافل و طیف‌سنجی امپدانس الکتروشیمیایی در محلول 5/3 % کلرید سدیم برای تایید نتایج کاهش وزن انجام شد. نتایج نشان داد که بیشترین میزان خوردگی مربوط به فلز پایه فولاد st37 می‌باشد از طرفی مقاومت به خوردگی فولاد زنگ نزن 304 در همه نواحی به سبب اتصال گالوانیک به فولاد کربنی حفاظت شده است. از بین مناطق جوش، بهترین مقاومت به خوردگی برای نمونه با سرعت ابزار rpm 800 به سبب کمترین رشد دانه در اثر حرارت تعیین شد.