پوشش‌های سد حرارتی به طور گسترده برای محافظت از پره‌های فلزی در موتورهای توربین گازی استفاده می‌شوند که در آن شرایط کار شامل یک محیط تهاجمی در دمای بالا است. مهم‌ترین عامل کنترل‌کننده دوام پوشش‌های سد حرارتی، رشد یک لایه اکسید حرارتی روی لایه واسط است که طی اکسیداسیون در دمای بالا تشکیل می‌شود. یکی از علل تخریب این پوشش‌ها رشد و بهم پیوستن ترک‌ها است که در نهایت منجر به شکست پوشش می‌شود. انجام این پژوهش به منظور دستیابی به افزایش دوام پوشش سد حرارتی و به تاخیر انداختن خرابی آن با استفاده از عامل خودترمیم کننده سیلیسیم است. در این پژوهش دو گروه نمونه شامل پوشش سدحرارتی معمولی و پوشش سد حرارتی خودترمیم شونده حاوی پودر سیلیسیم به روش پاشش پلاسمای اتمسفری اعمال گردید و مشخصه‌یابی پوشش‌ها با استفاده از مطالعات متالوگرافی توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) انجام شد. همچنین، مقاومت شوک حرارتی نمونه‌ها بررسی و مقایسه شد. مشاهدات حاصل از آزمایش‌ها نشان داد پوشش دولایه ترمیمی ترکیب مناسب‌تری برای اعمال به‌عنوان پوشش خودترمیم‌شونده بر روی زیرلایه بود. با توجه به نتایج به دست آمده از آزمایش‌ها و بررسی منابع مطالعاتی موجود می‌توان استفاده از این پوشش‌ها را برای بهبود عایق حرارتی و مقاومت به اکسیداسیون و خوردگی داغ تیغه‌ها مطلوب دانست.
* نایب‌پاشایی، نسیم - 3پسا‌دکتری مهندسی مواد و متالورژی، گروه خوردگی و حفاظت از مواد، دانشکده مهندسی معدن و مواد، دانشگاه تربیت مدرس
هادوی، سیدمحمدمهدی - دکتری مهندسی مواد و متالورژی، گروه خوردگی و حفاظت از مواد، دانشکده مهندسی معدن و مواد، دانشگاه تربیت مدرس
خزایی، علیرضا - کارشناسی ارشد مهندسی خوردگی و حفاظت از مواد، گروه خوردگی و حفاظت از مواد، دانشکده مهندسی معدن و مواد، دانشگاه تربیت مدرس
کلمات کلیدی: پوشش سدحرارتی، پوشش خودترمیم شونده، مقاومت شوک حرارتی، اکسیداسیون دمای بالا، خوردگی داغ