در این پژوهش، از روش غوطه‌وری گرم (دمای °C750 و زمان 5 دقیقه) برای ایجاد پوشش آلومینیمی بر روی زیرلایه فولادی استفاده شد. سپس برای افزایش مقاومت به خوردگی پوشش آلومینیمی ایجاد شده، از روش اکسیداسیون الکترولیتی پلاسمایی استفاده گردید. به منظور بررسی اثر ولتاژ اعمالی در فرایند PEO روی لایه‌های تولید شده، از تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) برای میکروساختار و آنالیز پراش پرتوایکس (XRD) برای آنالیز فازهای پوشش استفاده شد. رفتار خوردگی نمونه‌ها نیز توسط آزمون‌های پلاریزاسیون در محلول 5/3 % سدیم کلرید بررسی گردید. نتایج نشان دادند که نمونه پوشش‌دهی شده در ولتاژ 400 ولت، با درصد تخلخل (86/4) و ضخامت پوشش( μm30)، دارای چگالی جریان خوردگی 8-10× 88/2 بوده که نسبت به ولتاژهای اعمالی v350 وv450 به ترتیب با چگالی جریان‌های خوردگی 7-10× 04/1 و7-10× 18/2ورفتار خوردگی بهتری از خود نشان می‌دهد و مقاومت به خوردگی آن نسبت به ولتاژهایv350 وv450 به ترتیب 98/1 و 5/2 برابر شده است.
*ساکت بجندی، محسن - کارشناس ارشد مهندسی مواد، خوردگی و حفاظت مواد، بخش مهندسی مواد، دانشکده مهندسی، دانشگاه تهران
دهقانیان، چنگیز - استاد، بخش مهندسی مواد، دانشکده مهندسی، دانشگاه تهران
نوری، سید محمد - کارشناس ارشد مهندسی مواد، خوردگی و حفاظت مواد، بخش مهندسی مواد، دانشکده مهندسی، دانشگاه تهران
کلمات کلیدی: غوطه‌وری گرم، فولاد آلومینایز شده، اکسیداسیون الکترولیتی پلاسمایی، مقاومت به خوردگی