فرایند اکسیداسیون الکترولیتی پلاسمایی (PEO) روشی نوین و امید بخش برای پوشش‌دهی آلیاژهای سبک از جمله منیزیم است. در این فرایند، متغیرهای زیادی بر کیفیت و خواص پوشش تأثیرگذارند که در این پژوهش به اثر فرکانس بر خواص پوشش‌های PEO حاصل بر زیرلایه آلیاژ منیزیم AZ31 پرداخته شده است. فرایند پوشش‌دهی در رژیم جرقه‌زنی نرم در یک الکترولیت پایه سیلیکاتی در فرکانس‌های 1، 2 و 3 کیلوهرتز انجام شد. پوشش‌ها دارای مورفولوژی شبکه‌ای (داربستی) از میکرو تخلخل‌ها، میکرو ترک‌ها و گرانول‌هایی از ترکیبات اکسیدی بودند که با افزایش فرکانس تغییر قابل‌توجهی در مورفولوژی آن به‌وجود نیامد. همچنین پوشش‌ها دارای ترکیبات فازی اکسید منیزیم، منیزیم فلورید، فورستریت، اکسید سیلیسیوم (آمورف) و آناتاز(کریستالی و آمورف) بودند که نشانگر مشارکت عناصر زیرلایه و الکترولیت در فرایند پوشش‌دهی است. بر اساس تصاویر سطح مقطع، ضخامت پوشش با افزایش فرکانس دستخوش تغییر نشده بود، لیکن تخلخل‌ها در سطح مقطع پوشش افزایش یافته‌اند. همچنین با افزایش فرکانس حفرات ریزی در لایه داخلی متراکم پوشش ظاهر شد. به منظور بررسی رفتار خوردگی پوشش‌ها، آزمون طیف‌سنجی امپدانس الکتروشیمیایی در محلول سدیم کلرید 5/3 درصد وزنی به مدت 7 روز انجام شد. نتایج این آزمون نشان داد که با افزایش فرکانس و افزایش تخلخل‌ها، سطح بیشتری از پوشش در تماس با محلول قرار می‌گیرد و همچنین وجود تخلخل در لایه متراکم پوشش امکان دسترسی محلول به زیرلایه را فراهم می‌کند که این امر سبب کاهش عملکرد سدی پوشش می‌شود.
* رحمتی، مریم - دکترای مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان
رئیسی، کیوان - استاد، دانشکده مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان
طرقی‌نژاد، محمدرضا - استاد، دانشکده مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان
حکیمی‌زاد، امین - دکترای مهندسی مواد، پردیس علم و فناوری دانشگاه یزد، یزد
کلمات کلیدی: آلیاژ منیزیم AZ31؛ پوشش، اکسیداسیون الکترولیتی پلاسمایی؛ فرکانس؛ مقاومت به خوردگی