در پژوهش حاضر، اثر غلظتهای متفاوت نمکهای استاتکلسیم (10 و 20 گرم بر لیتر) و هیدروکسیدپتاسیم (1 و 3 گرم بر لیتر) موجود در الکترولیت فرایند اکسیداسیون الکترولیتی پلاسمایی بر مقاومت به خوردگی پوششهای متشکل روی تیتانیوم خالص بررسیشده است. پس از مشاهده ساختار سطح پوششها مشخص شد که کمترین میزان تخلخل (86/4 درصد) مربوط به پوشش تشکیلشده در الکترولیت حاوی 20 گرم بر لیتر استات کلسیم و 1 گرم بر لیتر هیدروکسید پتاسیم بود. این پوشش همچنین بیشترین زاویه تماس با قطره آب (89/67 درجه) و یا به عبارتی کمترین میزان ترشوندگی را از خود نشان داد. نتایج ارزیابی رفتار خوردگی پوششها بااستفاده از آزمونهای طیف‌سنجی امپدانس الکتروشیمیایی و پلاریزاسیون پتانسیودینامیک پس از 48 ساعت غوطهوری در محلول رینگر نشان داد که پوشش حاصل از الکترولیت ذکرشده دارای کمترین میزان چگالی جریان خوردگی (030/0 میکروآمپر بر سانتیمترمربع) و بیشترین مقاومت به خوردگی (2/448 کیلواهم در سانتیمترمربع) در بین تمامی پوششها بود. مقاومت بالای این پوشش در برابر خوردگی ناشی از درصد تخلخل پایین و در نتیجه کاهش میزان نفوذ یونهای خورنده به زیرلایه و همچنین قابلیت ترشوندگی پایین آن بود.
* فتاح الحسینی، آرش - استاد، گروه آموزشی مواد، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
مولایی، مریم - کارشناسی ارشد، گروه آموزشی مواد، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
کلمات کلیدی: تیتانیوم، اکسیداسیون الکترولیتی پلاسمایی، طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی، پلاریزاسیون پتانسیودینامیک، خوردگی