پوشش‌دهی به روش اکسیداسیون الکترولیتی پلاسمایی روشی نسبتاً جدید برای افزایش مقاومت به خوردگی فلزات است. هدف از این پژوهش، به حداکثر رساندن مقاومت به خوردگی پوشش‌های اعمال شده روی زیرلایه تیتانیوم خالص با بهینه‌سازی متغیرهای فرایند پوشش‌دهی است. به‌منظور این بررسی، آزمایش‌ها به روش طراحی فاکتوریل کسری برای تعیین عوامل مؤثر بر یک پاسخ، طراحی‌شده‌اند. عوامل اصلی فرایند شامل غلظت الکترولیت، پارامترهای الکتریکی (چگالی جریان، فرکانس و چرخه کار) و زمان پوشش‌دهی در دو سطح مختلف در نظر گرفته شده است. ریزساختار سطحی و فازهای موجود در پوشش‌ها با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی و الگوی پراش پرتوایکس مورد بررسی قرار گرفت. خواص خوردگی پوشش‌ها در محلول 5/3 درصد وزنی سدیم کلرید توسط آزمون طیف‌سنجی امپدانس الکتروشیمیایی مورد مطالعه قرارگرفته است. تجزیه‌وتحلیل آماری نشان داد که شرایط بهینه را می‌توان در غلظت 5 گرم بر لیتر سدیم فسفات، 4 گرم بر لیتر پتاسیم هیدروکسید، چگالی جریان 6 آمپر بر دسی‌متر مربع، چرخه کاری 80 درصد، فرکانس 1000 هرتز و زمان 10 دقیقه به دست آورد.
* فتاح الحسینی، آرش - دکتری، گروه مهندسی مواد، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
چهارمحالی، راضیه - کارشناس ارشد، گروه مهندسی مواد، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
کرباسی، مینو – استاد، گروه مهندسی مواد، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
کلمات کلیدی: اکسیداسیون الکترولیتی پلاسمایی، تیتانیوم خالص، طراحی فاکتوریل کسری، طیف‌سنجی امپدانس الکتروشیمیایی.