سنتز پلی‌آنیلین و نانوكامپوزیت پلی‌آنیلین-كلی در محیط دی‌اكسیدكربن فوق بحرانی انجام شد. از روش‌های تصویربرداری میکروسکوپ الکترونی روبشی(SEM) و میکروسکوپ الکترونی عبوری(TEM) و طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه(FTIR) به ترتیب برای بررسی مورفولوژی و تعیین ساختار شیمیایی نمونه‌های سنتز شده استفاده شد. پلی‌آنیلین و نانوكامپوزیت پلی‌آنیلین-كلی سنتز شده به عنوان بازدارنده خوردگی زیست سازگار به منظورکاهش نرخ خوردگی فولاد ساده‌ی كربنی در محیط هیدروکلریک اسید استفاده شد. برای این منظور، پلی‌آنیلین و نانو كامپوزیت پلی‌آنیلین-كلی به صورت جداگانه به محلول آبی نیم مولار هیدروکلریک اسید افزوده شد و خوردگی كربن استیل غوطه‌ور در محلول حاصل، به كمك روش‌های پلاریزاسیون تافل و اسپکتروسکوپی امپدانس الکتروشیمیایی(EIS) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج آزمون‌های الكتروشیمیایی نشان داد كه نانوكامپوزیت پلی‌آنیلین-كلی به دلیل خواص ضد خوردگی پلی‌آنیلین و خواص سدگری ذرات نانو كلی دارای عملكرد ضد خوردگی مناسب بوده و استفاده از آن باعث كاهش نرخ خوردگی فولاد در محیط هیدروکلریک اسید به میزان بیشتر از 60 درصد شده است.
کلمات کلیدی: نانو كامپوزیت، پلی‌آنیلین-كلی، فولاد، هیدروکلریک اسید، بازدارنده زیست سازگار